آخرین اخبار

در حال حاضر در کشور‌های پیشرفته، روش غالب سرویس و نگهداری ترانسفورماتور‌ها بر مبنای سرویس و نگهداری برمبنای وضعیت یا CBM است. بعنوان مثال تصفیه فیزیکی (سیرکوله) روغن ترانسفورماتور تنها زمانی صورت می‌گیرد که ولتاژ شکست آن از مقدار ذکر شده در جدول فوق کمتر باشد و نیازی به تصفیه فیزیکی در فواصل زمانی تعیین شده (مثلا هر چند سال یکبار) نیست. روش سرویس و نگهداری برمبنای زمان یا TBM (که هنوز در بسیاری از شرکت‌های داخلی روشی مرسوم است) دو عیب مهم دارد:

۱- بسیار گران است. بعنوان مثال تصفیه فیزیکی همه ترانس‌های مهم یک مجتمع هر دو سال یکبار بسیار گرانتر از سیرکوله ترانس‌هایی است که ولتاژ شکست آن‌ها به کمتر از ۳۰ کیلوولت کاهش یافته است.

۲- در فواصل زمانی تعیین شده برای انجام سرویس و نگهداری، هیچ پایشی صورت نگرفته و ممکن است خطائی در این فاصله رخ دهد. بعنوان مثال اگر قرار باشد هر پنج سال یکبار اقدام به تعویض سیلیکاژل ترانس‌ها کنیم در فاصله زمانی بین دو تعویض، هیچ اطلاعی از وضعیت سیلیکاژل نخواهیم داشت.

– سرویس و نگهداری تپ چنجر‌های تحت بار هنوز برمبنای TBM می‌باشد. با این وجود روش آنالیز گاز‌های محلول در روغن تپ چنجر که در سال ۲۰۱۵ در استاندارد IEC۶۰۵۹۹ ذکر شده است، نخستین گام‌ها برای نزدیک شدن به سرویس و نگهداری تپ چنجر تحت بار بر مبنای CBM است. در صورت مرسوم شدن این روش، هزینه‌های مربوط به تعویض قطعات بسیار گرانقیمت تپ چنجر کمتر شده و نرخ خطای آن نیز کاهش می‌یابد.

منبع: فصلنامه ترانسفورماتور